Thuiskomen bij mezelf, mijn honden en mijn werk

Toen ik vier jaar geleden met mijn bus vanuit Nederland naar Spanje reed, wist ik één ding zeker: dit is de plek waar ik wil zijn. Mijn huis tussen de bergen, het uitzicht, de stilte — alles voelde meteen goed. Maar écht thuiskomen, dat bleek een heel andere reis.

Thuiskomen is meer dan een sleutel in een deur steken. Het is jezelf opnieuw leren kennen. Oude stukken aankijken. Moedige vragen stellen: Wat wil ik nu écht? Hoe wil ik leven? Hoe wil ik werken?

En het bijzondere: terwijl ik met mezelf bezig was, koos mijn roedel mij. Twee honden die letterlijk hun weg naar mij vonden en besloten dat ik hun baas mocht zijn. Zij liepen niet achter mij aan — ik liep met hen. En dat werd een spiegel: durf ik ook mezelf te kiezen, net zo vanzelfsprekend?

Verhuizen naar een vreemd land betekent dat je op jezelf bent aangewezen. Er zijn geen oude patronen of gewoontes die je nog vasthouden. Dat is spannend, maar ook bevrijdend. Want in die ruimte kun je de stem van binnen écht horen. En dat heb ik gedaan.

Ik ontdekte dat mijn werk — kunst en coaching — niet twee losse werelden zijn, maar samenkomen in één bron: thuiskomen bij jezelf. Mijn schilderijen brengen die energie in een ruimte. Mijn coaching helpt makers, soulpreneurs en ondernemers hetzelfde te doen in hun werk en communicatie.

En dat kreeg een naam: Casa Vi.
Niet zomaar een huis, maar een plek waar alles samenkomt. Mijn leven. Mijn kunst. Mijn coaching. Mijn verhaal. En misschien straks ook een stukje van het jouwe.

Want dat is wat ik geloof: dat wanneer we landen bij onszelf, we vanzelf beginnen te stralen. Niet door harder te werken, maar door dichter bij ons eigen hart te komen.